Autor : Anna Rokicińska
2021-07-23 08:34
Projektu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej zgodnie z zapowiedzią ministra Adama Niedzielskiego został wczoraj wieczorem skierowany do konsultacji. Jest na nie 30 dni. Co dokładnie zawiera i jakie są jego zapisy?
Przypomnijmy, że wczoraj podczas konferencji prasowej minister Niedzielski ogłosił założenia tego projektu, zapowiedział także opublikowanie go na stronie Rządowego Centrum Legislacji oraz skierowanie do konsultacji publicznych. Zgodnie z założeniami jakość w ochronie zdrowia ma być mierzona od 1 stycznie 2022 r. Jakie są rozwiązania zapisane w projekcie?
Badanie jakości – co ma być oceniane?
Projekt zakłada podział badania jakości na trzy główne składowe. Wskaźniki mają objąć obszary: kliniczny, konsumencki i zarządczy. System ma obejmować autoryzację, wewnętrzny system zapewnienia jakości i bezpieczeństwa, akredytacje, system świadczeń kompensacyjnych i rejestry medyczne. Dane pochodzące z systemu jakości będą wykorzystywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia do finansowego motywowania podmiotów do podnoszenia jakości leczenia. Minister ma w rozporządzeniu określić zasady i tryb monitorowania jakości udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, mając na względzie kliniczny, konsumencki i zarządczy obszar udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.
Autoryzacja – co to jest i na czym ma polegać?
Autoryzacja to obowiązkowy system oceny podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, finansowanych ze środków publicznych, spełnienia wymagań w zakresie lecznictwa szpitalnego określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 31d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398 z późn. zm.2). Udzielenie autoryzacji będzie warunkiem finansowania świadczeń przez NFZ. Warunkiem uzyskania autoryzacji będzie spełnianie warunków realizacji świadczeń opieki zdrowotnej określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 31d ustawy o świadczeniach, odnoszących się do zakresu działalności leczniczej danego świadczeniodawcy. Kolejny warunek to prowadzenie wewnętrznego systemu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. Autoryzacja ma być udzielana na okres 5 lat. Będzie także można uzyskać warunkową autoryzację na okres 1 roku pod warunkiem spełnienia 95 proc. opisanych kryteriów.
Autoryzacji na wniosek podmiotu będzie udzielał dyrektor wojewódzkiego oddziału Funduszu. Ustawa opisuje dokładnie, co ma zawierać taki wniosek. Dyrektor oddziału będzie miał 3 miesiące na jego ocenę. Podczas jej trwania dyrektor będzie mógł zażądać udzielenia wyjaśnień oraz dodatkowych informacji i dokumentów. Na ich złożenie będzie 7 dni. Jeśli dyrektor stwierdzi uchybienia, które uniemożliwiają udzielenie autoryzacji, przedstawi wnioskodawcy wykaz tych uchybień oraz wyznaczy termin do ich usunięcia, nie krótszy niż 3 miesiące. Dyrektor będzie też mógł odmówić udzielenia autoryzacji w drodze decyzji administracyjnej w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, jeżeli z oceny, wynika, że wnioskodawca nie spełnia wszystkich kryteriów autoryzacji. W przypadku odmowy autoryzacji, kolejny wniosek o jej dokonanie będzie można złożyć dopiero za rok.
Autoryzacje będzie można także cofnąć. Decyzje o autoryzacji mają być przekazywane prezesowi NFZ, a te ma je publikować w Biuletynie Informacji Publicznej.
Wewnętrzny system zapewnienia jakości i bezpieczeństwa – jak ma działać?
Szpitale będą zobowiązane do prowadzenia wewnętrznego systemu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. Obejmować on ma opracowanie, wdrożenie, utrzymanie i usprawnianie tego systemu na podstawie oceny jego skuteczności oraz wyników badań opinii i doświadczeń pacjentów. W ramach tego systemu placówki będą musiały wdrożyć rozwiązania służące identyfikacji i zarządzaniu ryzykiem. Będą też musiały określić kryteria i metody potrzebne do zapewnienia skutecznego nadzoru nad jakością i bezpieczeństwem udzielanych świadczeń zdrowotnych. Obowiązkiem będzie też monitorowanie jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń zdrowotnych. Będzie też musiał wdrażać działania naprawcze związane z jakością. Szpitale co roku do 31 marca następnego roku będą musiały opracować i publikować raport jakości. Będą też musiały opracowywać standardowe procedury postępowania (SOP).
Placówki będą musiały też monitorować zdarzenia niepożądane, identyfikować je, zgłaszać, rejestrować, prowadzić ich analizy i wyciągać z nich wnioski. Co ciekawe szpitale będą musiały także zapewnić szkolenia niezbędne dla uzyskiwania i podnoszenia kompetencji personelu w zakresie jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń zdrowotnych. Zgodnie z zapowiedzią, placówki będą także musiały prowadzać badania opinii i doświadczeń pacjentów na podstawie kwestionariusza oraz zapewnić ich publikację w raporcie jakości. Także personel będzie miał obowiązek zgłaszania zdarzeń niepożądanych oraz niezgodności z SOP.
Do końca pierwszego kwartału każdego roku kalendarzowego podmiot leczniczy, któremu udzielono autoryzacji, opracowuje i publikuje na swojej stronie internetowej raport jakości za rok poprzedni, jeżeli świadczenia opieki zdrowotnej były udzielane co najmniej przez okres 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym.
Akredytacja w ochronie zdrowia – co to jest i jak ma działać?
Akredytacja to dobrowolny system zewnętrznej oceny jakości opieki zdrowotnej i bezpieczeństwa pacjenta, mający na celu potwierdzenie przez prezesa Funduszu, spełniania przez podmiot wykonujący działalność leczniczą standardów akredytacyjnych. Akredytacja nie stanowi akredytacji w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. poz. 542, 1228 i 1579). Podmiot wykonujący działalność leczniczą, może wystąpić do prezesa Funduszu z wnioskiem o udzielenie akredytacji. Wniosek może dotyczyć jednego zestawu standardów akredytacyjnego, o którym mowa w art. 27 ust. 2. Akredytacji udziela prezes NFZ na okres 4 lat w formie certyfikatu akredytacyjnego. Akredytacja jest udzielana dla zakresów działalności leczniczej, dla których minister właściwy do spraw zdrowia zatwierdził i opublikował standardy akredytacyjne. Projekt standardów akredytacyjnych i ich aktualizacji opracowuje prezes Funduszu. Spełnienie przez podmiot wnioskujący standardów akredytacyjnych będzie oceniane według skali punktowej.
Jak ma wyglądać procedura oceny?
Akredytacja jest udzielana po przeprowadzeniu przez prezesa Funduszu procedury oceniającej spełnienie standardów akredytacyjnych. Ma obejmować ocenę formalną wniosku, przeprowadzenie oceny spełnienia standardów akredytacyjnych zwanej dalej „przeglądem akredytacyjnym” oraz sporządzenie raportu z przeglądu akredytacyjnego, zwanego dalej „raportem z przeglądu”. Podmiot wnioskujący do wniosku dołącza informację o spełnianiu standardów akredytacyjnych sporządzoną na formularzu udostępnianym na stronie internetowej Funduszu. Prezes Funduszu w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku dokonuje jego oceny pod względem spełnienia wymagań określonych w przepisach. W przypadku stwierdzenia braków formalnych wniosku Prezes będzie wzywał podmiot wnioskujący do jego uzupełnienia w terminie 7 dni. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych, wniosek pozostawia się bez rozpoznania. Po otrzymaniu kompletnego wniosku, prezes NFZ wyznacza termin przeprowadzenia przeglądu akredytacyjnego, o czym niezwłocznie informuje podmiot wnioskujący. Prezes Funduszu zamieszcza na stronie internetowej Funduszu listę podmiotów, których wnioski spełniły wymagania formalne. Informację aktualizuje się co najmniej raz w miesiącu. Procedurę oceniającą przeprowadza się nie później niż po upływie 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku spełniającego wszystkie wymogi formalne. Jeśli placówka wnioskująca będzie miała wiele oddziałów, na procedurę oceniającą może składać się więcej niż jeden przegląd akredytacyjny. Przegląd będzie przeprowadzał wizytator. Ten ostatni może zostać wyłączony ze sprawy, jeśli np. jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki. Ale są także inne przesłanki do wyłączenia wizytatora. Wizytator będzie mógł sprawdzać dokumenty, żądać wyjaśnień i rozmawiać z pacjentami. Po zakończeniu przeglądu sporządzony będzie raport. Raport z przeglądu udostępnia się niezwłocznie podmiotowi ocenianemu, który w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego raportu, może wnieść do niego zastrzeżenia. W przypadku wniesienia zastrzeżeń, prezes Funduszu uwzględnia zastrzeżenia i dokonuje niezbędnych korekt w raporcie z przeglądu, albo nie uwzględnia zastrzeżeń i dołącza je wraz ze swoim stanowiskiem do raportu z przeglądu, który przekazuje podmiotowi ocenianemu.
Co w sytuacji udzielenia lub nieudzielenia akredytacji?
Rada Akredytacyjna na podstawie raportu z przeglądu przedstawia prezesowi Funduszu, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia przedstawienia raportu z przeglądu rekomendacje w sprawie udzielenia albo odmowy udzielenia akredytacji podmiotowi wnioskującemu. Na podstawie rekomendacji Rady minister zdrowia będzie wydawał decyzje akredytacyjne. Będzie ona ostateczna, ale będzie od niej przysługiwała skarga do sądu administracyjnego.
Warunkiem udzielania akredytacji jest:
uzyskanie oceny akredytacyjnej, na poziomie co najmniej 75 proc. maksymalnej możliwej do uzyskania sumy ocen poszczególnych standardów akredytacyjnych ogółem
uzyskanie co najmniej 50 proc. maksymalnej możliwej do uzyskania sumy ocen poszczególnych standardów akredytacyjnych dla każdego działu tematycznego,
spełnienie standardów akredytacyjnych obligatoryjnych.
Przed podjęciem rozstrzygnięcia, prezes Funduszu może zdecydować o przeprowadzeniu ponownej procedury oceniającej podmiotu wnioskującego lub w zakresie wybranych działów standardów akredytacyjnych. W uzasadnionych przypadkach w okresie ważności akredytacji minister może zlecić szefowi Funduszu przeprowadzenie wizyty kontrolnej. W przypadku stwierdzenia niespełniania przez podmiot standardów akredytacyjnych prezes Funduszu cofa akredytację w formie decyzji administracyjnej.
Przeprowadzenie procedury oceniającej podlega opłacie, która stanowi przychód Funduszu. Opłata nie może przekraczać piętnastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w I kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Kto może być wizytatorem?
Wizytatorem może być osoba, która:
posiada wykształcenie wyższe;
posiada wiedzę i doświadczenie oraz znajomość regulacji prawnych adekwatnych do zakresu działalności podlegającej ocenie w ramach wizyty oceniającej;
posiada co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe w podmiotach wykonujących działalność leczniczą;
nie została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślnie popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
korzysta z pełni praw publicznych;
uzyskała co najmniej minimalną liczbę punktów w naborze.
Wizytator otrzymuje wynagrodzenie za każdy dzień wizyty oceniającej nie więcej niż:
50 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w przypadku koordynatora;
40 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w przypadku wizytatora.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia wizytatora, uwzględniając zakres ich zadań.
Rada Akredytacyjna – co to za ciało?
Rada Akredytacyjna ma działać jako ciało doradcze przy prezesie NFZ. Do jej zadań będzie należało:
współdziałanie z Prezesem Funduszu przy opracowaniu projektu standardów akredytacyjnych;
rekomendowanie Prezesowi Funduszu sposobu przeprowadzania procedur oceniających podmiotów wnioskujących, w tym określenie zakresu działalności leczniczej podlegającej procedurze oceniającej, uwzględniające lokalizację i strukturę organizacyjną tego podmiotu;
przygotowywanie i przedstawianie rekomendacji, dotyczących standardów akredytacyjnych
współpraca z podmiotami krajowymi i zagranicznymi w podejmowaniu działań na rzecz poprawy jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej;
propagowanie idei jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń;
wykonywanie innych zadań zleconych przez prezesa Funduszu.
Rada ma liczyć 14 członków i będzie ich powoływał prezes NFZ. W jej skład ma wchodzić: 5 przedstawicieli Narodowego Funduszu Zdrowia, 3 przedstawicieli ministra zdrowia, 1 przedstawiciel samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, 1 przedstawiciel samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych, 1 przedstawiciel ministra obrony narodowej, 1 przedstawiciel ministra właściwego do spraw wewnętrznych, 2 przedstawicieli Rzecznika Praw Pacjenta.
Członkom Rady Akredytacyjnej przysługuje wynagrodzenie nieprzekraczające 3500 zł za udział w każdym posiedzeniu Rady, jednak nie więcej niż 10 500 zł miesięcznie.
Fundusz kompensacyjny – jak ma wyglądać?
Zgodnie z założeniami projektu, pacjentom za tzw. zdarzenia niepożądane będzie przysługiwało zadośćuczynienie z Funduszu Kompensacyjnego. Na jakich warunkach? Chodzi o zdarzenia medyczne będące następstwem udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalu w rozumieniu przepisów ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. W przypadku zdarzenia medycznego pacjentowi przysługuje świadczenie kompensacyjne. W przypadku śmierci pacjenta, w związku ze zdarzeniem medycznym, świadczenie kompensacyjne przysługuje osobom najbliższym.
Ile mają one wynosić? W przypadku:
zakażenia biologicznym czynnikiem chorobotwórczym – od 2 000 zł do 200 000 zł,
uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia – od 2 000 zł do 200 000 zł,
śmierci pacjenta – od 20 000 zł do 100 000 zł.
Przy ustalaniu wysokości świadczenia kompensacyjnego uwzględnia się:
w razie zakażenia biologicznym czynnikiem chorobotwórczym – rodzaj biologicznego czynnika chorobotwórczego oraz charakter następstw zdrowotnych wynikających z zakażenia, w tym w zakresie uciążliwości leczenia oraz pogorszenia jakości życia;
w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia – charakter następstw zdrowotnych zdarzenia medycznego oraz stopień dolegliwości wynikających z tego zdarzenia, w tym w zakresie uciążliwości leczenia oraz pogorszenia jakości życia;
w razie śmierci pacjenta – rodzaj relacji między osobą najbliższą a zmarłym pacjentem oraz wiek osoby najbliższej i zmarłego pacjenta.
Wnioski o świadczenie kompensacyjne będzie się składało do Rzecznika Praw Pacjenta. Można je będzie złożyć w terminie 1 roku od dnia, w którym wnioskodawca dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo o śmierci pacjenta, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie.
Za wniosek trzeba będzie zapłacić 300 zł na rachunek NFZ. Opłata ta ma być waloryzowana o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zaokrągleniem do pełnych złotych w górę
W przypadku wniosku niekompletnego lub nienależycie opłaconego Rzecznik wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania, ze wskazaniem stwierdzonych w nim braków, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Postępowania w sprawie świadczenia kompensacyjnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza w przypadku, gdy w związku z tym samym zdarzeniem:
prawomocnie osądzono sprawę o odszkodowanie lub zadośćuczynienie;
toczy się postępowanie cywilne w sprawie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie;
wnioskodawca uzyskał odszkodowanie lub zadośćuczynienie z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej;
wnioskodawca zawarł ugodę przewidującą naprawienie doznanej szkody;
sąd karny orzekł na rzecz wnioskodawcy obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązkę.
Stroną postępowania jest wnioskodawca. Co ciekawe, pełnomocnikiem strony może być małżonek, rodzeństwo, zstępni lub wstępni, osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia oraz pozostające we wspólnym pożyciu. Nie ma tu mowy np., o wynajęciu do tych czynności prawnika.
Kto będzie decydował o przyznaniu świadczenia kompensacyjnego?
Przy Rzeczniku Praw Pacjenta ma działać Zespół do spraw Świadczeń z Funduszu Kompensacyjnego Zdarzeń Medycznych. Do zadań Zespołu należy wydawanie w toku postępowania w sprawie świadczenia kompensacyjnego opinii w przedmiocie wystąpienia zdarzenia medycznego i jego skutków. W skład Zespołu wchodzi co najmniej 9 członków, powoływanych i odwoływanych przez Rzecznika, posiadających co najmniej wyższe wykształcenie i tytuł magistra lub równorzędny w dyscyplinie nauk medycznych, którzy wykonują zawód medyczny przez okres co najmniej 5 lat albo posiadają stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu.
Prowadząc postępowanie Rzecznik ma prawo:
wezwać wnioskodawcę do udzielenia informacji, złożenia wyjaśnień oraz przedstawienia dokumentów, niezbędnych do rozpatrzenia sprawy;
żądać udzielenia informacji, złożenia wyjaśnień oraz przedstawienia posiadanych dokumentów przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych wnioskodawcy lub zmarłemu pacjentowi.
Rzecznik wyznacza termin realizacji czynności, nie krótszy niż 14 dni. 3. W przypadku niedopełnienia obowiązku, Rzecznik nakłada, w drodze decyzji, na podmiot, do którego skierowano żądanie, karę pieniężną do wysokości 50 000 złotych. Przy ustalaniu wysokości kary bierze się pod uwagę w szczególności okres, stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy, a także uprzednie naruszenie przepisów ustawy. Środki finansowe pochodzące z kary pieniężnej stanowią dochód budżetu państwa.
Rzecznik, po uzyskaniu opinii Zespołu, wydaje decyzję administracyjną w sprawie przyznania świadczenia kompensacyjnego i ustalenia jego wysokości albo odmowy przyznania świadczenia kompensacyjnego.
W decyzji, określa się, na wniosek pacjenta, czy zdarzenie medyczne spowodowało poważne następstwa zdrowotne, wraz ze wskazaniem okresu ich przewidywanego trwania, nie dłużej jednak niż 5 lat, chyba że według wiedzy medycznej nie ma rokowań, by poważne następstwa zdrowotne ustąpiły przed upływem tego okresu. Opinię, Zespół wydaje w składzie trzech członków. Rzecznik nie jest związany ustaleniami dokonanymi w innych postępowaniach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów. Decyzja, o przyznaniu świadczenia jest wydawana w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania kompletnego wniosku o przyznanie świadczenia kompensacyjnego.
W terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnej i ostatecznej decyzji, w której przyznano świadczenie kompensacyjne i ustalano jego wysokość wnioskodawca może złożyć Rzecznikowi oświadczenie o rezygnacji ze świadczenia kompensacyjnego. Niezłożenie oświadczenia, jest równoznaczne ze zrzeczeniem się przez wnioskodawcę wszelkich roszczeń o odszkodowanie oraz zadośćuczynienie pieniężne mogących wynikać ze zdarzenia medycznego w zakresie szkód, które ujawniły się do dnia złożenia wniosku. Świadczenie kompensacyjne jest wypłacane w terminie 14 dni od dnia bezskutecznego upływu terminu, niezłożenia oświadczenia, lub dnia złożenia oświadczenia o przyjęciu świadczenia kompensacyjnego wynikającego z prawomocnej i ostatecznej decyzji.
Jak będzie się można odwołać od decyzji w sprawie świadczenia kompensacyjnego?
Od decyzji Rzecznika będzie się można odwołać. Ale o odwołaniu przesądzi komisja, która w większości będzie się składała z przedstawicieli MZ, NFZ czy Rzecznika. Można powątpiewać w tym układzie w skuteczność takich odwołań. Wniosek będzie kosztował 200 zł i opłata ta również będzie podlegała waloryzacji. Jednak, jeśli wskutek odwołania Rzecznik uchyli swoją decyzję, wtedy opłata ta będzie zwracana. Odwołanie będzie rozpatrywać Komisja Odwoławcza, działająca przy Rzeczniku. Orzeczenia Komisji zapadają na posiedzeniu niejawnym. Są wydawane w formie decyzji albo postanowień. Zapadają większością głosów. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos prowadzącego posiedzenie. Co ciekawe, członek Komisji nie może wstrzymać się od głosu.
W skład Komisji wchodzi 9 członków posiadających wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego sprawowania tej funkcji, w tym:
2 przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia;
przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości;
przedstawiciel Rzecznika Praw Pacjenta;
przedstawiciel Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia;
przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej;
przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych;
2 przedstawicieli organizacji społecznych działających na rzecz praw pacjenta.
Fundusz Kompensacyjny Zdarzeń Medycznych
Dysponentem Funduszu ma być Rzecznik Praw Pacjenta. "Podstawowym źródłem finansowania systemu pozasądowego rekompensowania szkód doznanych przez pacjentów zakładającego wdrożenie Funduszu Kompensacyjnego Zdarzeń Medycznych będzie odpis z przychodów z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne" - czytamy w Oceni Skutków Regulacji. Źródłem maja być też opłaty za składane do Rzecznika wnioski o świadczenia kompensacyjne. Ale pieniądze mają tez pochodzić z oprocentowania rachunku bankowego Funduszu, z wpłat z budżetu państwa przekazywanych przez Rzecznika, w wysokości określonej corocznie w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy oraz z innych źródeł, w szczególności ze spadków, zapisów i darowizn.
Ile to ma kosztować?
Same wypłaty świadczeń kompensacyjnych, jak szacuje resort zdrowia w Ocenie Skutków Regulacji mogą sięgnąć: 15 mln zł w 2022 r., 30 mln zł w 2023 r., 39 mln zł począwszy od 2024 r.
Natomiast funkcjonowanie całego systemu Funduszu Kompensacyjnego Zdarzeń Medycznych i jego obsługa i rozpatrywanie spraw dotyczących przyznania świadczenia kompensacyjnego będą wiązać się z łącznymi wydatkami na poziomie: 1 630 000 zł w 2022 r., 3 180 000 zł w 2023 r., 4 000 000 zł w 2024 r. i w latach kolejnych. „Reasumując, łączne szacunkowe koszty dotyczące realizacji zadania związanego z wypłatą świadczeń kompensacyjnych wyniosą około: 16 630 000 zł w 2022 r., 33 180 000 zł w 2023 r., 43 000 000 zł w 2024 r. i w latach kolejnych.
Natomiast, jak ocenia MZ „Zadania związane z prowadzeniem akredytacji w ochronie zdrowia przez NFZ będą realizowane w ramach dotychczasowej wysokości środków, a ich koszt w poszczególnych latach wyniesie:
4 516 000 zł w 2022 r.,
4 628 900 zł w 2023 r.,
4 744 622 zł w 2024 r.
4 744 622 zł w 2025 r.
4 744 622 zł w 2026 r.
4 744 622 zł w 2027 r.
4 744 622 zł w 2028 r.
4 744 622 zł w 2030 r.
4 744 622 zł w 2031 r.
4 744 622 zł w 2032 r.
4 744 622 zł w 2033 r.
Całość projektu tutaj: Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta
Polecamy także:
Brakuje chętnych palaczy na badanie, które może ocalić im życie
MZ o Planie dla Chorób Rzadkich: w wakacje stanie się faktem